Մի՛ վհատվիր, անգամ, երբ մարդիկ չեն անում այն, ինչ պետք է անեն

Գործք Առաքելոց 12:25, 13:1-13

Այսօր զայրացա՞ծ ես որևէ մեկի վրա: Մինչ զայրույթիդ տեղի տալը երկու բան նկատի առ.

Քո մտածածը գուցե լիովին ճշմարիտ չէ:

Քո մտածածը գուցե ճշմարիտ է, սակայն չես կարող ուրիշներին ստիպել ճիշտ որոշումներ կայացնել:

Հովհաննես Մարկոսի դեպքը

Բառնաբասը և Սողոսը իրենց պաշտոնը կատարելով Երուսաղեմիցը ետ դառան. և իրենց հետ էին առել Հովհաննեսին էլ, որ Մարկոս էր կոչված (Գործք Առաքելոց 13:4-5)

Եվ Պողոսը ու նրա հետ եղողները Պափոսից դուրս ելան, եկան Պամփիլիայի Պերգեն, բայց Հովհաննեսը նրանցից բաժանվելով վերադարձավ Երուսաղեմ (Գործք Առաքելոց 13:13):

Չափազանց խրթին
Հովհաննես Մարկոսը հրաժարվեց միսիոներական ճամփորդությունից և վերադարձավ Երուսաղեմ: Դա ավելի դժվար գործ էր քան նա ակնկալել էր: Միսիոներական գործը պատասխանատվություն է պահանջում:

Նախ` հիանալի խոստում, ապա` հիասթափություն
Պողոս առաքյալն ու Բառնաբասը հանձին Հովհաննես Մարկոսի տեսնում էին խոստումնալից երիտասարդի, սակայն վերջինս հրաժարվեց առաջին իսկ միսիոներական ճամփորդության սկզբում: Նրանք երկուսն էլ հույս էին կապում Հովհաննես Մարկոսի օգնության հետ, սակայն վերջինս հիասթափեցրեց ու թևաթափ արեց նրանց` անհուսալի լինելով:

Ինչո՞ւ ենք դառնում անհուսալի:
Մարդիկ անհուսալի են դառնում բազում պատճառներով: Որոշ պատճառներ տրամաբանական են, որոշները` ոչ: Պետք է զգույշ լինենք: Նաև պետք է հիշենք, որ մեր կյանքի ընթացքում մենք ևս հիասթափեցրել ու վհատեցրել ենք որոշ մարդկանց:

Տարաձայնություն Քրիստոսով եղբայրների միջև
Ինչպես գիտենք, Պողոս առաքյալն ու Բառնաբասը գժտվեցին Հովհաննես Մարկոսին երկրորդ միսիոներական ճամփորդության համար ետ ընդունելու հարցում (Գործք Առաքելոց 15:36-41):

Քաջալերանք
Կարող ենք քաջալերվել այն փաստից, որ նրանք հաշտվեցին, որովհետև ավելի ուշ Պողոս առաքյալը հիշատակում է Բառնաբասի (Ա Կորնթ. 9:6) նաև Հովհաննես Մարկոսի (Բ Տիմ. 4:11) հետ ունեցած լավ հարաբերությունների մասին:

Մի՛ վհատվիր անգամ, այն ժամանակ, երբ մարդիկ չեն անում այն, ինչ պետք է անեն:

Դոկտ. Չեսլով Բասսարա ( Այս էլ.փոստի հասցեն պահպանված է spam bots-երից, պետք է Javascript-ին հնարավորություն տալ դիտելու համար , www.proword.eu)